آوریل

مارس

فوریه

ژانویه

۲۳/۱

۳۵/۱

۵۵/۱

۵۹/۱

۹۰/۱

۱۱۰/۲

۱۴/۲

۵۸/۲

۸۶/۲

۹۳/۲

۱۰/۲

۴۷/۱

۳-۱۳ یخبندان
در شهرستان لنجان پدیده یخبندان نیز مشاهده می شود که در طی یک دوره ۱۳ ساله ، برابر ۱۰۴ روز است . در بخش باغبهادران هم با توجه به دو پارامتر اقلیمی تابستانهای معتدل و زمستانهای نسبتاً سرد ، پدیده یخبندان وجود دارد . حداکثر میزان تبخیر شهرستان لنجان ، متعلق به ماه مرداد و حداقل آن متعلق به دیماه است که بخش باغبهادران نیز از این روند تبعیت می کند .
۳-۱۴ منابع آب
منابع آب شهرستان لنجان شامل منابع آبهای سطحی و زیرزمینی است . اصلی ترین منبع آب سطحی شهرستان ، رودخانه زاینده رود است که از ارتفاعات زردکوه بختیاری سرچشمه گرفته و پس از گذشتن از سد زاینده رود به طرف شهرستان لنجان سرازیر شده و از شرق شهرستان خارج می گردد.این رودخانه ، اراضی وسیعی از باغات ، مزارع ، آب مصرفی صنایع ذوب آهن ، صنایع نظامی و سایر صنایع شهرستان را تأمین می کند . مقداری از آب شهرستان لنجان و مناطق اطراف آن از این رودخانه تأمین می گردد . بیشترین میانگین آبدهی ماهانه و سالانه رودخانه زاینده رود بر اساس آمار ۲۲ ساله طرح جامع آب کشور ( مهندسین مشاور جاماب ) ، مربوط به اردیبهشت ماه ، معادل ۹۸/۵۵ و حداقل آن ، مربوط به بهمن ماه، معادل ۸۷/۲۱ می باشد . ( بررسی های محیطی و اقلیمی ، ۱۳۸۱ ، ص۸ )
منابع آب زیرزمینی شهرستان شامل چاه ها ، قنوات و چشمه ها است . تحت تأثیر اقلیم منطقه و ویژگیهای زمین شناختی آن ، سفره های آب زیر زمینی شهرستان طی سالیان متمادی تشکیل شده است . منابع تغذیه آبهای زیر زمینی شهرستان شامل نفوذ آب باران ، نفوذ آب رودخانه ها و روانابها ، نفوذ آب آبیاری و نفوذ آب فاضلاب شهری و صنعتی است . در محدوده حاشیه زاینده رود نیز به دلیل بالا بودن سنگ بستر ، تقریباً سفره آب زیرزمینی ، مستقیماً تابع رودخانه است . و سفره با رودخانه در ارتباط دائم می باشد . در دشت لنجان حدود ۴۹۰ حلقه چاه وجود دارد که حداقل آبدهی آنها ، حدود ۳ لیتر در ثانیه و حداکثر آبدهی آنها ، حدود ۵۴ لیتر در ثانیه بوده است . متوسط آبدهی این چاه ها نیز حدود ۷/۱۲ لیتر در ثانیه است .
۲۱۱ رشته قنات با عمق مادر چاه (حدود ۶۰ متر ) و حداقل دبی ۰۵/۰ لیتر در ثانیه و حداکثر دبی ۱۶۰ لیتر در ثانیه ، در منطقه وجود دارد . متوسط آبدهی قنوات شهرستان ، ۷/۱۷ لیتر در ثانیه است . (نقشه شماره ۳-۵)
در بخش باغبهادران نیز منابع آبهای زیرزمینی ، چاه و قنات است که میزان آبدهی آنها از ۱ تا ۳ لیتر گزارش شده است . ( عسگری ، غلامرضا ، ۱۳۷۸ ، ص ۲۳ )
۳-۱۵ وضعیت زمین شناسی منطقه باغبهادران
از نظر وضعیت زمین شناسی ، رسوبات دوره های دوم تا چهارم ، ساختار زمین شناسی شهرستان لنجان را تشکیل می دهد که وجود لایه های آهک دوره های کرتاسه و ائوسن در تجمع منابع آبهای زیرزمینی حائز اهمیت است . بدیهی است وجود این لایه ها در استقرار سکونتگاه های بخش باغبهادران بسیار تأثیر گذار بوده است ؛ به ویژه سکونتگاههایی که مجاور رودخانه نیستند( تعدادی از سکونتگاه های شرقی و غربی منطقه ) . ( طرح هادی شهر باغبهادران ، ۱۳۷۳ ، ص ۲۴ )
از نظر زمین شناسی ، منطقه باغبهادران جزء ناحیه ای موسوم به زون سنندج ـ سیرجان می باشد که متعلق به ایران مرکزی است و در امتداد سلسله جبال زاگرس قرار گرفته است .
قدیمی ترین تشکیلات زمین شناسی دوره پرمین و صخره کوههایی است که در سمت شمال غربی منطقه قرار دارند که دارای روند شمال غربی و جنوب شرقی بوده و ارتفاعی حدود ۲۰۰۰ متر دارند . تشکیلات این ارتفاعات در دوره پرمین ، سنگهای آهکی زرد تیره تا سفید می باشد که حاوی فسیلهای گیاهی و فسیلهای ریز جانوری می باشند . در بعضی نقاط همانند خشوئیه و ملک آباد ، رخساره های آهکی دارای فسیلهای مرجانی است که در بقیه نقاط توسط آبرفتها پوشیده شده است ، ولی گاهی بیرون زدگی هایی در آن دیده می شود .
در دوره ژوراسیک نیز ، تشکیلات زمین شناسی این دوره در کوههای منطقه به خوبی به چشم می خورد . این تشکیلات در شمال و جنوب غرب زاینده رود و در شمال غرب منطقه نمایان هستند و بیشتر شامل فسیلهای سیاه رنگ می باشند . که متورق بوده و حاوی آمونیت می باشند . در اطراف زاینده رود و در دامنه ارتفاعات منطقه رسوبات دوران چهارم ، تراسهایی را تشکیل می دهد که به تراسهای قدیمی و تراسهای جوان تقسیم می شوند . دانه بندی این رسوبات از کوهپایه به طرف دشت سریعتر شده و به دلیل اینکه مقدار مواد رسی آن به تدریج زیاد می شود ، آبرفتهای آبدار منطقه را شامل می شود . این رسوبات توسط آب رودخانه تغذیه می شود و مقدار املاح موجود در آنها خیلی کم می باشد . در جنوب و جنوب غربی چرمهین و کچوئیه و در محور دشتها و خط القعرها ، رسوبات دوران چهارم به صورت دانه ریز با تراسهای جوان دیده می شود که این رسوبات در نظام اسکان سکونتگاه های منطقه از نظر فعالیت کشاورزی بسیار مؤثر بوده است .
در زمینه‌ی توان لرزه خیزی با وجود گسلهایی که در شهرستان لنجان وجود دارند ، لرزه خیزی متوالی گزارش نشده ولی پس لرزه هایی در قسمتهای جنوبی که مجاور گسل رخ است ، صورت گرفته است . ( طرح ساماندهی فضا و سکونتگاه های روستایی بخش باغبهادران ، ۱۳۸۱ ، ص ۶۷ )
گسل رخ در امتداد شمال غرب ـ جنوب شرق قرار دارد و در واقع یک روراندگی به حساب می آید ، این گسل در پای گردنه رخ ( در سر راه اصفهان به شهرکرد ) ، با میانگین ارتفاع ۱۷۰۰ متر وجود دارد . این گسل در مرز جنوبی منطقه قرار دارد و اختلاف ناگهانی و شدید میان منطقه ( با ارتفاع ۱۷۲۰) متر و نزدیک ترین ستیغ کوه به آن ، کوه شاهلرا ( با ارتفاع ۲۹۱۰ متر ) ، یکی از ویژگیهای این گستره است که نتیجه کارکرد گسل رخ می باشد . در راستای این گسل ،کوههای جنوب غربی با آهکهای کرتاسه بر روی منطقه رانده شده اند . ( فتحی باغبهادرانی ، مسعود ، ۱۳۷۲ ، ص ۶۳ ) ( نقشه شماره ۳-۶ )
۳-۱۶ خاک
خاک مجموعه ای از ذرات و اجسام طبیعی ، مرکب از مواد آلی و معدنی است که پوسته خارجی زمین را پوشانده و کلیه فعالیتهای انسان بر روی این قسمت از کره خاکی صورت می گیرد .
این پدیده که به عنوان یکی از مهمترین عناصر حیاتی مورد نیاز انسان ، گیاه و حیوان نقش اساسی دارد ، در فعالیتهای گردشگری از اهمیت قابل توجهی برخوردار است .
نظر به اینکه منطقه باغبهادران در جنوب غربی اصفهان و در جوار کوههای بختیاری و زاگرس قرار گرفته ، این کوهها به علت حرکات پی در پی کوهزایی در اواخر دوران دوم و خصوصاً دوران سوم به علت همین حرکات کوهزایی به تدریج بالا آمده و تیغه های نسبتاً‌ مرتفعی تشکیل داده اند. این ارتفاعات بعداً تحت تأثیر نیروهای داخلی و خارجی زمین قرار گرفته و در بعضی نقاط دستخوش نوعی روراندگی و فرو رفتگی گردیده است . اقلیم سخت و خشک اصفهان ، در حاشیه کویر داخلی نیز اثر خود را در فرسایش قلل و تپه های کوهستانی گذاشته است . سازندگی فرسایش ساختمانی رودخانه ای دوران چهارم زمین شناسی ، تکوین مراحل فوق بوده و منجر به تشکیل خاکهای حاصلخیزی در حاشیه زاینده رود و نیز تپه های شنی شده است که خاکهای مرغوبی برای کشاورزی ندارند .

خاکهای منطقه با توجه به شرایط تشکیل ، متفاوت و به طور کلی در قسمت زیر خلاصه می شوند :
دشت زاینده رود که از ته نشستهای رودخانه زاینده رود می باشد ، پس از عبور رودخانه از استان چهارمحال و بختیاری ، وارد منطقه باغبهادران ( لنجان علیا ) شده و سپس به طرف لنجان سفلی و به طرف شهر اصفهان گسترش و ادامه یافته و سرانجام به باتلاق گاوخونی ختم می شود .
در منطقه ، خاکها به صورت پادگانه آبرفتی تشکیل و جنس آن در تراسهای پایین سبک ، در تراس میانی متوسط تا سنگین و در تراس بالایی و قدیمی خیلی سنگین می باشد و خاکها عمدتاً از گروه Desert Brown و Alluvial Soil است و به تدریج به طرف اصفهان ، تراس قدیمی گسترش می یابد .
این منطقه که خاکهای آن آهکی و غالباً بدون محدودیت و یا با کمی محدودیت می باشد، از مناطق عمده زراعی است که کشت انواع گیاهان در آن صورت می گیرد .
درجه اسیدیته خاک به طور متوسط ، ۸ تا ۵/۸ درصد و هوموس خاک از نوع عالی است .(گزارش عملکرد گذشته و وضع موجود بخش های مختلف اقتصادی ،۱۳۶۲ ،ص۳۲۷ )
۳-۱۷ پوشش گیاهی
منطقه مورد مطالعه از نظر پوشش گیاهی ، جزء مناطق کم پوشش ایران است . اگر از دره زاینده رود و حوضه آبیاری آن صرفنظر نماییم ، بقیه منطقه باغبهادران به واسطه دارا بودن آب و هوای صحرایی و نیمه صحرایی و تقریباً کوهستانی دارای پوشش گیاهی ناچیزی است .
همانطور که می دانیم ایران مرکزی بر روی کمربندی صحاری آفریقا و آسیا قرار دارد و از رطوبت و بارندگی بسیار کمی برخوردار است و مخصوصاً فلات داخلی ایران که منطقه باغبهادران نیز جزء آن است ، با بارندگی سالیانه ۶/۱۳۳ میلیمتر و درجه حرارت متوسط سالیانه ۴/۱۳ درجه سانتیگراد و با ۱۷۲۰ متر ارتفاع از سطح دریا به عنوان یک منطقه صحرایی و نیمه صحرایی شناخته شده است و با زمستانهای سرد و تابستانهای گرم ، ناحیه خشکی به حساب می آید . در این منطقه که قدرت تبخیر خیلی بیشتر از مقدار بارندگی آن است ، نمی توان انتظار مناطق جنگلی را داشت ؛ مگر مناطق مرتفع غربی و جنوب غربی باغبهادران که جزء ارتفاعات زاگرس و کوههای بختیاری محسوب می گردد . البته می توان گفت که از نظر پوشش گیاهی اصلاً جنگل به معنای واقعی کلمه در شهرستان وجود ندارد ( ۳۰ هکتار جنگل طبیعی بادام کوهی در جاده سامان و پیر غلام و ۲۰-۱۵ هکتار جنگل طبیعی در کرچگان که یکی از مهمترین علل این امر ، اقلیم منطقه است ) . در اراضی حاشیه رودخانه زاینده رود در نوار باریکی ، گسترش باغات و
بیشه زارها و تجمع درختان دیده می شود که بیشتر بیشه زار است تا جنگل .
در نهایت گیاهان این ناحیه منحصر به درختچه ها و بوته های پا کوتاه و گیاهان یک ساله می باشند و رستنی های این ناحیه بیشتر از نوع گیاهان استپی مناطق خشک است و بالعکس هر چه از باغبهادران به طرف غرب و جنوب غربی پیش رویم ، تراکم پوشش گیاهی بیشتر می شود . زیرا با افزایش ارتفاع این مناطق ، آب و هوای نیمه گرم و خشک به آب و هوای سرد و نسبتاً مرطوب تبدیل می گردد و همین عوامل آب و هوایی در رشد و نمو درختان و درختچه های ارتفاعات غربی باغبهادران بسیار مؤثر می باشند ؛ یعنی به نسبت ارتفاع یافتن منطقه از گیاهان نوع کویری کاسته شده و این ناحیه پوشش مناطق معتدله مرطوب و سرد را به خود می گیرد .( شفقی ، سیروس ، ۱۳۵۳ ، ص۵۳ )
۳-۱۹جغرافیای جمعیت
جمعیت انسانی با مشخصات خود ، از مبانی اساسی هر نوع برنامه ریزی توسعه می باشد ؛ بنابراین لازم است در برنامه ریزی توسعه‌ی صنعت گردشگری ، این فاکتور مهم و سایر عوامل مرتبط مورد توجه قرار گیرد و توانها و موانع جمعیتی در رابطه با توسعه گردشگری تجزیه و تحلیل شود .
از آنجا که هدف اصلی هر برنامه ریزی توسعه ، بهبود شرایط زندگی نسل بشر است و بدیهی است که مسائل جمعیتی با بار کیفی و کمی خود ، از مبانی اساسی بررسی محیط اجتماعی بوده و به عنوان یک توان ، حائز اهمیت فراوان است ، در هر برنامه ریزی بالاخص توسعه صنعت گردشگری بایستی مورد توجه قرار گیرند .
۳-۱۹-۱ حجم و رشد جمعیت
شهرستان لنجان با مساحت ۳۷۵/۱۰۹۳ کیلومتر مربع ، در قسمت غربی استان اصفهان قرار گرفته است که ۱/۱ درصد مساحت استان را به خود اختصاص داده است . بخش باغبهادران که در قسمت غرب آن قرار دارد ، ۶/۴۹ درصد از مساحت آن را در بر گرفته است . این شهرستان با جمعیتی معادل ۲۲۶۷۵۶نفر ، ۳/۵ درصد از جمعیت استان را شامل می شود و بخش باغبهادران با جمعیتی معادل ۴۵۹۷۳نفر ، ۲۰/۱۸ درصد از جمعیت روستایی و۳/۹ درصد از جمعیت شهری شهرستان را در بر می گیرد ؛ یعنی جمعاً ۵۵/۲۷ درصد از کل جمعیت شهرستان را شامل می شود .
در محدوده‌ی بخش باغبهادران ، شهرهای باغبهادران باجمعیت (۸۸۱۲نفر ) و چرمهین
( ۱۲۳۰۴نفر ) و دهستان های زیرکوه ( نفر۱۰۰۷۳) ، چم کوه ( ۶۳۶۲نفر) و چم رود ( ۸۴۲۲نفر) قرار دارند . از جمعیت ۲۲۶۷۵۶نفری شهرستان ، ۱۸۰۷۸۳نفر یا ۸/۷۷ درصد آن در بخش مرکزی یا نیمه شرقی و۴۵۹۷۳ نفر یا ۲/۱۲ درصد در نیمه غربی یا بخش باغبهادران ساکن هستند .
از کل جمعیت بخش مرکزی ۱۷۰۷۰۴ نفرساکن نقاط شهری شهری و ۱۰۰۷۹ نفر ساکن نقاط روستایی و از کل جمعیت بخش باغبهادران ، ۲۱۱۱۶ نفر ساکن نقاط شهری و ۲۴۸۵۷ نفر ساکن نقاط روستایی است .