رابطه صندوق با دارندگان واحدهای صندوق باید وکالت باشد.

محدودیت­های فقهی و قانونی اوراق بهادارسازی در حال حاضر استفاده از این نهاد را میسر می­نماید.
سازوکار این نهاد با این ساختار پیشنهادی قابلیت اجرا دارد.
عقد مورد نظر بین سرمایه ­گذاران و صندوق عقد وکالت است.
اصل سرمایه از نظر حقوقی می­توان تضمین نمود.
سود مورد انتظار را با وجود بازارگردان می­توان تضمین نمود.

مسایل فقهی

نظرات مصاحبه­شوندگان

نتایج حاصله

جایگاه در طبقه

دو نهاد نظارتی بازار سرمایه و بازار بیمه یعنی سازمان بورس و اوراق بهادار و بیمه مرکزی ایران به منظور عملیاتی شدن این صندوق باید به طور کامل درگیر شوند.
می­توان با استناد به قوانین و مقررات موجود در زمینه ­های بازار سرمایه و بیمه این نهاد، در قالب صندوق، اجرایی نمود.
بر اساس قانون توسعه ابزارهای نوین مالی این نهاد از پرداخت مالیات معاف است.
نظارت و افشای اطلاعات صندوق و شرکت بیمه واگذارنده بر طبق قوانین و مقررات افشای اطلاعات سازمان بورس انجام می­پذیرد.
این اطلاع­رسانی باید بر طبق دستورالعمل افشای اطلاعات باشد.
الزامات بیمه و بازار سرمایه بر صندوق مترتب است.
قراردادهای بین ارکان باید با جزییات کامل بوده و کلیه ابعاد موضوع مورد بررسی قرار گیرد.
تعریف دقیق مورد و موضوع بیمه و قرار داد بین بیمه­گر واگذارنده و صندوق به شکلی شفاف باید تشریح گردد.
مباحث قانونی این سازوکار تا حد بسیار بالایی موجود بوده و نیاز به تدوین قانون و مقررات جدید کمتر دیده می­ شود.
تیمی که به عنوان مدیر صندوق است باید تخصص بازار سرمایه و بیمه را داشته باشد و به تنوع سرمایه ­گذاری سرمایه صندوق اشراف داشته باشد.
برای اجرایی شدن این نهاد در کشور سازمان بورس و بیمه مرکزی باید با یکدیگر همکاری نمایند.

قوانین و مقررات حاکم بر بیمه اتکایی بر آن نیز حاکم خواهد بود.
تقریبا تمامی قوانین و مقررات بازار سرمایه و بازار بیمه که مورد نیاز است تصویب شده و در دسترس است.

سازمان بورس و اوراق بهادار و بیمه مرکزی ایران به عنوان دو نهاد نظارتی باید به طور کامل درگیرموضوع شوند و تعامل سازنده داشته باشند.
قوانین و مقررات موجود تا حد بسیار زیادی پاسخ­گوی نیاز تشکیل این نهاد را برآورد می­ کند.
با این صندوق باید مانند شرکت بیمه اتکایی رفتار نمود.
قراردادهای بین ارکان و نیز بین بیمه­گر واگذارنده و صندوق باید شفاف و بدون هیچ ابهامی باشد.
تیم اداره کننده این نهاد باید دارای تخصص بیمه و بازار سرمایه باشد.

قانونی و حقوقی

PR & COKRIGING

۲۵

۱۲۷٫۱۵

۲۴٫۹۴

۰٫۸۴

۰٫۵۲

۰٫۵۱

۱۰۲

برای انجام روش کرجینگ لازم است که ارتفاع ایستگاه­های مورد استفاده نرمال باشند که شکل (۴-۹) نشان دهنده نرمال بودن ارتفاع این ایستگاه­ها می­باشد. همچنین مناسب­ترین ورایوگرام برای درونیابی داده ­های با روش کرجینگ مدل نمایی انتخاب گردید شکل (۴-۱۰).

شکل (۴-۹): نرمال بودن ارتفاع ایستگاه­های مورد استفاده
شکل (۴-۱۰): مناسب­ترین مدل برای درونیابی داده ­ها با روش کرجینگ
مناسبترین شبکه سلولی
نتایج تولیدی وابسته به داده ­های ورودی برای آنالیز آماری می­باشند، پس بایستی از صحت مقادیر تولیدی یا خروجی آنالیز اطمینان کامل داشت. نتایج هر مدل و صحت و دقت داده ­های برآوردی تحت تاثیر اندازه­ های مختلف پیکسل و انتخاب مناسب­ترین پیکسل می­باشد [۸۱،۹۰]. برای تولید داده دقیق مقادیر بارش سالانه ایستگاه­های سینوپتیک و کلیماتولوژی و … استان و اطراف استان را با روش کرجینک با اندازه های شبکه سلولی مختلف درونیابی شد و با مقادیر بارش سالانه ایستگاه­های بارانسنجی مورد ارزیابی و صحت سنجی قرار گرفت.
برای تشخیص اولیه مناسبترین اندازه شبکه سلولی جهت میانیابی داده ­های هواشناسی، ابتدا داده ­های بارندگی سالانه با اندازه شبکه سلولی مختلف ۳، ۴، ۵، ۶، ۸، ۱۰، ۲۰، ۳۰، ۴۰، ۵۰، ۶۰، ۷۰، ۸۰، ۹۰ و ۱۰۰ کیلومتر درونیابی شدند. سپس میانگین داده ­های دورنیابی شده با اندازه مختلف شبکه سلولی محاسبه و نمودار آن رسم شد (شکل ۴-۱۱). نمودار میانگین بارندگی از اندازه شبکه سلولی شروع به ثابت شدن نموده و تغییر زیادی در میانگین صورت نمی­گیرد. بازه­ای که نمودار در آن ثابت شده را میتوان به عنوان مناسبترین شبکه ­های سلولی برای درونیابی در نظر گرفت. با توجه به این نمودار، اندازه­ های ، ۴، ۵، ۶، ۸ و ۱۰ کیلومتر مناسب­ترین اندازه برای میانیابی پارامتر بارندگی (یا منطقه) می­باشند. یغمایی و همکاران (۲۰۰۹)، خداقلی و همکاران (۱۳۸۶) و فاطمی آذرآخونی و همکاران (۱۳۹۱) از این روش برای تعیین مناسب­ترین اندازه شبکه سلولی استفاده کرده ­اند. ایرادی این روش تولید بازه­ای از اندازه­ های مختلف شبکه سلولی است که بدلخواه می­توان هر کدام از آنها را انتخاب نمود. در مباحث هیدرولوژی برای تعیین مناسبترین اندازه شبکه بندی نتایج بدست آمده را با واقعیت حوزه می­سنجنده به صورتی که شکل، شیب و … حوزه بدست آمده از نتایج آنالیز با واقعیت حوزه کمترین تفاوت را داشته باشد. برای تشخیص مناسبترین اندازه شبکه بندی برای منطقه بایستی اطلاعات و داده ­های که از روش درونیابی برای نقاط مجهول بدست آمده­اند را بررسی نموده تا اندازه شبکه­ ای با کمترین خطا بدست آید. در هر منطقه­ای تعداد ایستگاه­های باران سنجی بسیار بیشتر از ایستگاه­های سینوپتیک و کلیماتولوژی هستند می­توان از این ایستگاه­ها برای تعیین بیشترین همبستگی بین بارندگی سالانه داده ­های درونیابی شده با داده ­های برداشت شده از ایستگاه­ها استفاده نمود. برای تعیین صحت داده ­های درونیابی شده با اندازه شبکه ­های مختلف، نقشه داده ­های درونیابی شده را با نقشه ایستگاه­های سینوپتیک، کلیماتولوژی و باران سنجی تلفیق شد و سپس نقاطی که در دو نقشه با هم منطبق بوده یا تقریبا نزدیک به هم هستند، استخراج شدند.
شکل (۴-۱۱): میانگین بارش سالانه دادهای درونیابی شده با اندازه­ های مختلف شبکه سلولی
برای تعیین مناسب­ترین اندازه شبکه سلولی، آنالیز مقاایسه میانگین و مقدار RMSE، ضریب تغیرات، انحراف معیار، انحراف از میانگین، ضریب همبستگی مقادیر برآوردی و مقادیر برداشت شده ایستگاه­های باران سنجی محاسبه شد. نتایج مقایسه میانگین و مقدار RMSE و ضریب تغیرات در جدول (۴-۵) نمایش داده شده است. مقادیر sig بدست آمده نشان می­دهد که تفاوت معنی­داری بین داده ­های درونیابی شده و داده ­های ثبت شده در ایستگاه­های هواشناسی برای هر شبکه سلولی وجود ندارد که صحت و دقت داده ­های تخمینی را نشان می­دهد. اندازه شبکه سلولی با فاصله نقاط ۶ کیلومتر، مقادیر RMSE (8/17)، ضریب تغیرات (۸/۷)، انحراف معیار (۹/۶۴) و انحراف از میانگین (۳/۱۷) کمتری نسبت به سایر اندازه شبکه ­های سلولی دارد که نشان می­دهد مناسب­ترین شبکه سلولی برای درونیابی داده ­ها در منطقه مورد مطالعه است. هرچند شبکه سلولی ۵ کیلومتر با ضریب همبستگی ۹/۹۳ درصد نسبت به شبکه سلولی ۶ کیلومتر با ضریب همبستگی ۳/۹۲ دارای همبستگی بیشترین بین داده ­های درونیابی شده و داده ­های ثبت شده در ایستگاه­های منطقه می­باشد اما اختلاف آنها بسیار کم می­باشد.
جدول (۴-۵): نتایج مقایسه میانگین، ضریب تغیرات و مقادیر RMSE

Cell Size

S. D

S. E .M

Correlation%

RMSE

CV

Sig.

۱۰٫۰

۱۰۷٫۷

۳۱٫۱

۵۸٫۹

۳۰٫۱

۱۳٫۳

۰٫۶۴

۸٫۰

۱۳۱٫۷

۳۶٫۵

همان گونه که در این سروده ها ملاحضه می شود، سادگی و نزدیک به نثر بودن از ویژگی های اصلی این سروده هاست در حقیقت قالب شعر نو که ازطرف بسیاری از شاعران این دوره مورد استقبال قرار گرفت به این دلیل بود که مضامین مورد توجه راحت تر دراین قالب بیان می شد و شاعر احتیاج به قافیه پردازی نداشت، بنابراین با کوتاه و بلند کردن مصراع ها و جابه جایی افعال سعی می کرد آهنگ شعری به نوشته خود بدهد، از لحاظ محتوایی هم اکثر سروده های این دوره حالت شعارگونه به خود می گیرند و همان مسئله های زودگذر روزمره و سیاسی درون مایه ی اصل آنها را شکل می داد، امّا شعر و زبان نیما که در حقیقت محور کار اکثر این شاعران بود به خاطر یک دهه تجربه اندوزی در زمان استبداد رضاخان در این دوره کامل شده بودامّا هم چنان استفاده از نماد را به عنوان یک اصل اساسی رعایت می کرد واین در حالی بود که بیشتر شاعران این دوره سمبل و نشانه ای در شعر خود به کار نمی بردند و یا اگر استفاده می کردند نشانه هایی بود که به علت تکرار زیاد، شکل نمادین خود را از دست داده بودند، نمادهایی مثل شب، صبح، خواندن خروس و … ولی در این میان نیما که گاهی در سردر گمی سیاست به طرفداری ازاین اندیشه ها شعر می سرود، اشعارش با همه این سروده ها تفاوت داشت.«در زمان نیما هنوز بسیاری از واقعیّت ها، ماهیّت راستین خود را آشکار نکرده بود، نه هنوز روشن بود که می توان به نام سوسیالیسم یا به نام رهایی انسان،جنایت ها کرد، و نه هنوز نیروهای تازه نفس آزادی خواه، در چنبره منیّت و خوش باوری کاذب، آرمان انسان ساده اندیش را در جلال قدرت، به بازی گرفته بودند، با وجود این که نیما با آن هوش سرشارش از تخریب یا به قول خودش ((جمعیت)) دوری می حسبت و به سیاست که تنها شناختی تک بعدی از هستی را بر م تابید، بی علاقگی نشان می داد، ولی گه گاه همان موج مسلّط فزاینده به سرگیجه دچارش می ساخت و انتخاب را دشوار می کرد». (فلکی، ۱۳۷۳: ۸۱)

در این دوره یکی از سروده های نیما که هم تأثیر افکار سوسیالیستی در آن نمایان است و هم به نوعی نسبت به اوضاع سیاسی اعتراض دارد و انقلاب خواهانه است، شعر (( ناقوس)) است:
بانگ بلند دلکش ناقوس
در خلوت سحر
شکافته است خرمن خاکستر هوا
وز راه هر شکافته با زخمه های خود
دیوارهای سرد سحر را
هر لحظه می درد…
پیچیده با طنینش در نکته ای دگر
کز آن طنین بپاست
دینگ دانگ … چه صداست
ناقوس!
کی مرده؟ کی بجاست…
ناقوس دلنواز
جا بُرده گرم در دل سرد سحر به ناز
آوای او به هر طرفی راه می بَرد
اندر هر آن نشیب که خوانی
در رخنه های تیره ویرانه های ما
در هرکجا که مرده به داغی است
یا دل فسرده مانده چراغی ست
تأثیر می کند
او روز و روزگار بهی را
(گمگشته در سرشت شبی سرد)
تفسیر می کند…
بارید خواهد از دَمِ ابرش پر از کشش
( کز آه های ماست)
باران روشنی
ماننده تگرگ
و قصهه های جانشکر غم
خواهد شدن به دل
با قصّه های خشم
و می رسد زمانی کاندر سرای هول
آتش بپای گردد و درگیرد
این زخمدار معرکه را دستی آهنین
بالرزه ی محبت برگیرد
و کشت های سوخته آن روز
خواهد شد آن چنان بیدار گلستان
(طاهباز، ۱۳۷۱: ۳۳۸-۳۵۰)
انتخاب خودِ عنوان شعر نیما یعنی ((ناقوس)) نماد و سمبل است. می تواند نشانه ی از اعلام بیداری و آگاهی از خطرات احتمالی باشد، چرا که قبلا” در کشور های مسیحی، هرگاه اتفاق مهمی می افتاد، ناقوس کلیسا به صدا در می آمد، نزدیکترین همسایه به ایران که آوای ناقوس از آن به گوش می رسید، کشور شوروی بود، هم چنین ناقوس می تواند همان صدای انقلاب روسیه باشد، «این که نیما ناقوس را به عنوان مظهر اندیشه انقلابی برگزیده است بیهوده نیست، شباهت های میان این دو فراوان است، ناقوس مردم را بیدار می کند و به آنان هشدار می دهد، اندیشه انقلابی نیز همین کار را می کند». ( خامه ای ، ۱۳۶۸:۱۳۶۸)در سراسر این شعر نیما در آغاز هر بند صدای ناقوس را تکرار می کند «دینگ، دانگ». و با این تکرار مدام یک تفکّر انقلابی را به خواننده تلقین می کند، امّا آنچه که در اینجا لازم به ذکر است این که در این دهه با وجود آنکه آزادی بیان تا حدی وجود داشت، امّا نیما بازهم زبان پیچیده و سمبلیک خود را رها نمی کند، علاوه بر علاقه شاعر به نماد، دلایل دیگری هم دارد، اخوان ثالث در این مورد می گوید:« نیما را زمانه ی بیم زده ای به بار آورده بود و مقتضیّات زمانه کاری کرد که نیما نتواند گفته هایش را به روشنی با مردم در میان بگذارد و همین ترس و بیم بود که گفته هایش را پیچیده تر از آن که همه مردم بتوانند بفهمند به وجود آورد به همین جهت تا وقتی که نیما زنده بود جزء عده معدودی کسی نتوانست حرف هایش را بفهمد، بعد ها در نسل بعد دیگران کوشیدند تا نظریاتش را توضیح دهند».( کاخی، ۱۳۷۱ : ۴۲۲)
امّا در سال های پایانی این دهه، زمزمه های مبارزات ملّی و مذهبی، محتوای جدیدی به آثار این دوره بخشید، حادثه ترور شاه در سال ۱۳۲۷ ه.ش نیز در دانشگاه تهران و نسبت دادن آن به عوامل حزب توده، عرصه را برای فعالت سیاسی آنان محدود کرد و پوچ بودن تبلیغات سوسیالیست مأبانه روز به روز روشن تر می شد، در عوض جبهه ملی رونق می گرفت« در اوّل آبان ماه ۱۳۱۸ ه.ش نوزده نفر از ملی گرایان لیبرال در منزل دکتر مصدق جمع شدند و (جبهه ملی ) را بنیان نهادند و خواهان الغای انتخابات فرمایشی، تعیین دولت ملی و آزادی انتخابات شدند». ( جواهری گیلانی، ۱۳۷۰:۲۲۹) هنوز مدت زیادی از این حرکت نگذشته بود که نیما شعر« سوی شهر خاموش» را سرود، در این شعر نیما ابتدا شهر تاریک و مرده ای را توصیف می کند ولی یادآوری می کند که صدای زنگ کاروانی که به سوی شهر حرکت می کند به گوش می رسد وی آغاز حرکت جبهه ملی را به کاروانی تشبیه کرده است که در نهایت جامعه عقب مانده، پوسیده و اختناق گرفته را به جنبش و تحرّک وا می دارد و امید و آینده ای را در این شعر به تصویر می کشد که به زودی حاصل می شود و ملّت بر سرنوشت خود حاکم می شود:
شهر دیریست که رفته است به خواب
شهر خاموشی پرورد
شهر منکبوب به جا
واز او نیست که نیست
نفسی، نیز آوا
شهر را دربندان
بر عبث دربسته
پاسبانش بیهوده به چشمان مهیب
برفراز بارو
خفتگان را دارند

نقاط قوت (S)

نقاط ضعف (W)

فرصت‌ها (O)

استراتژی‌های (SO)

استراتژی‌های (WO)

تهدیدها (T)

استراتژی‌های (ST)

استراتژی‌های (WT)

اتخاذ استراتژی های توسعه
این تکنیک بر این اصل استوار است که پدیده در یک محیط رقابتی تحت تأثیر شرایط درونی خود و شرایط محیطی یا بیرونی قرار دارد. شرایط درونی در ارتباط با وضعیت و ماهیت پدیده قرار دارد و از دو جنبه نقاط قوت و نقاط ضعف بررسی می‌گردد. شرایط بیرونی یا محیطی نیرو هایی هستند که از سیستم‌ های بیرون از پدیده بر آن تاثیر می‌گذارند و از دو جنبه فرصت‌ ها و تهدید ‌ها بررسی می‌گردد. لازم به ذکر است مدل‌های ارائه شده جهت غنی شدن مبانی نظری این پژوهش بیان شده و در این پژوهش تنها مدل تحلیلی SWOT به کار گرفته شده است.
فصل چهارم
یافته های تحقیق
۴-۱- موقعیت جغرافیایی شهر رشت
شهرستان رشت تقریبأ در مرکز جلگه‏ی گیلان، بین ۳۷ درجه و ۳۰ ثانیه تا ۳۷ درجه و ۲۷ دقیقه و ۲۰ ثانیه‏ی عرض شمالی و طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۲۷ دقیقه و ۴۲ ثانیه تا ۴۹ درجه و ۵۵ دقیقه و ۱۸ ثانیه‏ی شرقی قرار گرفته است (سالنامه آماری استان گیلان،۱۳۸۹: ۵۸)
شهر رشت در وضع طبیعی خود ، جزء کوچکی از جلگه گیلان است که در دشت های جنوبی دریای خزر واقع شده است. این جلگه در دو حد جنوبی و شمالی خود بین کوه های البرز و نوار ساحلی قرار دارد. این شهر، مرکز شهرستان و استان در طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۳۵ دقیقه‏ی شرقی واقع شده است (همان مأخذ). بنابراین می‏توان گفت این شهر از نظر زمان واقعی شبانه روز-وقت شرعی از ساعت بین المللی گرینویچ ۳ ساعت و ۱۸ دقیقه و ۲۰ ثانیه جلوتر است (عظیمی دوبخشری،۱۳۸۵: ۱۷)

جعفر خمامی زاده پژوهش گرگیلان شناس درباره موقعیت شهر رشت نوشت:
«از نظر توپوگرافی، باید رشت را شهری مسطح دانست و می توان گفت که شهر رشت، روی برآمدگی، به در ازای ۴ کیلومتر و به پهنای ۲ کیلومتر قرار دارد. ارتفاع قسمت های مرکزی شهر، میان (۱+)و (۲-) تغییر می کند. خط تراز، در قسمت های پر جمعیت برابر (۷-)متراست. در قسمت های جنوب و جنوب باختری و خاور هم که زمین ها به سوی رودخانه می رود پست می شود» (خمامی زاده،۲۰۴:۱۳۷۵).
روند شکل گیری شهر ابتد از هسته های اولیه، در بین رودخانه گوهررود و زرجوب با کمی تمایل به سمت شرق آغاز شده و در بین دو رودخانه گسترش یافته است. این گسترش در دوران صفویه و قاجاریه نیز بدون تغییر محسوسی در بافت کالبدی محلات جدید ادامه پید کرده و در ابتدای دوران پهلوی، قبل از آغاز خیابان کشی های دوران رضاشاهی، شهر تقریبأ تمام فاصله بین دو رودخانه را اشغال کرده بود.
۴-۲- محله چمارسرا (چومارسرا)
محدوده مورد مطالعه در تحقیق حاضر یکی از محلات قدیمی رشت شامل محله چمارسرا کلان شهر رشت می­باشد. نام غربی ترین محله ی رشت، آخر خیابان بیستون که از پارک سبزه میدان شروع شده، به این محله ختم می گردد. این محله به وسیله پلی به شاهراه رشت- فومن مرتبط می شود. پل مزبور بر روی رودخانه گوهررود است که در این ناحیه رودخانه ی چمارسرا نامیده می شود. از نظر تقسیمات جغرافیایی شمال این محدوده از پل چمارسرا بر روی خیابان طالقانی تا تقاطع طالقانی به سردار جنگل و از شرق از تقاطع خیابان طالقانی بر روی خیابان سردار جنگل تا پل رازی و از جنوب از پل رازی بر روی رودخانه و غرب از ادامه رودخانه گوهررود تا پل چمارسرا منتهی می شود (شهرداری،۱۳۸۹)
ملگونف سیاح روسی که در سال ۱۸۵۸ میلادی (۱۲۳۷٫ش- ۱۲۷۵ه.ق) به گیلان سفر کرده بود، در سفرنامه خود از محله ای به نام چومارسرا نام برده شده که رودی نیز به همین نام دارد. همچنین از مسجد و بقعه آقا دانای علی در آن محله نام برده است. وی می گوید در این محله حدود ۷۴۵ خانه وجود دارد. در سفر نامه گملین نیز از محله چومارسرا و تکیه ای به همین نام در آن محله اسم برده شده است. میرزا رضا فراهانی از محله چومارسرا به عنوان یکی از هفت محله شهر نام برده است. کتاب دائره المعارف سرزمین ایران از این محله نامی نبرده است.
در کتاب سرزمین و مردم گیل و دیلم، ضمن نام بردن از این محله، گفته شده که از زمان صفویه به بعد شهر دارای هفت محله بوده است که محله چمارسرا را در سالهای اخیر هشتمین محله به حساب آورده اند (در کتیبه مسجد جامع شهر نیز از هشت محله نام برده شده است).
در کتاب نامها و نامداران گیلان چنین نوشته شده است: ” نام غربی ترین محله رشت، آخر خیابان بیستون، که از پارک سبزه میدان شروع شده به این محله ختم می گردد. این محله به وسیله پلی به شاهراه رشت و فومن مرتبط می شود. پل مزبور بر روی گوهررود است، که در این ناحیه “رودخانه چمارسرا” نامیده می شود. تا چند سال پیش قسمت شمالی این محله را باغهای چای و صیفی کاری و قلمستان تشکیل می داد که بعدا تبدیل به کوی شده و در آن قطعه بندی و خیابان سازی و خانه سازی با سرمایه های خصوصی به عمل آمد.”
رابینو در کتاب دارالمرز ایران، چومارسرا را جزء محله کیاب به حساب آورده است. بر اساس آمارهای ملگونف و میرزا رضا فراهانی می توانیم چنین نتیجه بگیریم که جمعیت تقریبی محله چومارسرا در سالهای ۱۳۰۲-۳ ه.ق. تقریبا حدود ۵۹۶۰ نفر بوده است (مهندسین مشاور طرح و بنا،۶۵:۱۳۷۹).
نقشه شماره۴-۱- موقعیت
نقشه۴-۲- تصویر رشت قبل از دوره صفویه
مآخذ: طرح ساماندهی بافت قدیم شهررشت.پاییز۷۹
نقشه شماره ۴-۳- تصویر رشت در دوره صفویه
مآخذ: طرح ساماندهی بافت قدیم شهررشت. پاییز۷۹
نقشه شماره ۴-۴- تصویر رشت در اوایل دوره قاجار
مآخذ: طرح ساماندهی بافت قدیم شهررشت. پاییز۷۹
نقشه شماره ۴-۵- تصویر رشت در اواخر دوره قاجار
مآخذ: طرح ساماندهی بافت قدیم شهررشت. پاییز۷۹
نقشه شماره ۴-۶- وضع موجود محله چمارسرا
۴-۳-کاربری مذهبی موجود در رشت
کاربری مذهبی در سطح شهر شامل مساجد، امامزاده ها و تکایا و حسینیه هاست، که به تناسب محلات و توسعه شهر افزایش یافته اند. تعداد کاربری فوق در سطح شهر ۷۷مکان می باشد. وسعت کاربری فوق در شهر ۹٫۶هکتار با سرانه ۱۸% متر مربع است (نقشه شماره ۴-۷)پراکنش و شعاع عملکردی کاربری فوق را نشان می دهد، همانطور که مشاهده می شود پراکنش کاربری فوق عمدتأ در محدوده های مرکز، بازار و اطراف بازار است و محدوده هایی از شهر فاقد کاربری فوق است. علاوه بر آن به دلیل آنکه کاربری فوق عملکردی ناحیه ای دارد و معابری با محدوده عملکردی ناحیه ای و فراتر امکان دسترسی کاربری فوق را کاهش می دهد، محدوده های بیشتری از شهر با کمبود کاربری فوق مواجه می شود(نقشه شماره۴-۸) (طرح جامع،۳۵،۱۳۸۶).
نقشه شماره۴-۷- پراکنش و شعاع عملکردی کاربری مذهبی در سطح شهر
مأخذ نقشه: طرح جامع رشت
نقشه شماره۴-۸- محدودیت های حاصل از دسترسی ها(کاربری مذهبی)

در امپراتوری ساسانی بنابر قوانین متداول از قدیم زن شخصیت حقوقی نداشت. یعنی زن شخص فرض نمیشد بلکه شیء پنداشته میگردید^[۱۸].
البته این اطلاعات در خصوص وضع زنان و دختران طبقهی ثروتمند است و از زنان طبقه پایین اطلاعی در دست نیست. «زنان و کودکان و حتی بردگان بدون تردید وضعشان در حال ترقی و تحول از پایین به بالا بود. آنان در راهی بودند که میبایست به طرف استقلال و رهایی از بردگی جسمانی و عقلانی هدایتشان کند.^[۱۹]»
داشتن مقرری یومیهی دختران از سن معین نشانهی دیگری برای استقلال زنان است^[۲۰].

زن در این عهد نقش اجتماعی و جایگاه اقتصادی مهم تر و ارزشمندتری داشته است. «هنوز پرده نشینی وظیفهی اصلی زنان درباری و اطاعت محض به مثابه خصلت کامل و بی منازع زن کوچه و بازار و ده در نیامده بود.^[۲۱]»
در نظام خانوادگی دوره ساسانیان تعداد ازدواجها در اختیار زن نبوده بلکه از اختیارات و حقوق ثابت شده مردان بودند. مردان در تعدد همسر، هیچ محدودیت نداشتند، مردان اگر توان مالی داشتند به تعداد زیاد زن میگرفتند. مردان که توان مالی و اقتصاد بالای داشتند به اندازه یک دوره تسبیح، زن در حرمسرای خود، میتوانستند داشته باشند^[۲۲].
«در دوره ساسانی مطابق با حقوق ثابت شده آن زمان انواع متعددی زناشویی وجود داشت که تاریخ نگاران این ازدواجها را به سه دسته تقسیم نمودهاند.^[۲۳]»
۲-۲-۱- انواع ازدواجهای ساسانی
۱- پادشاه زن و چکر زن
این نوع ازدواج مختص طبقه اشراف بود، بدین معنا بود که در خانواده اشراف دو طبقه از زنان شوهردار وجود داشت، «زنی که دارای مقام اول بود «پادشا زن» وزن که دارای مقام دوم بود «چکر زن» نامیده میشد. با وجود که «پادشاه زن» از لحاظ نسب و مقام خانوادگی، هم طبقهی همسر خود بود و کدبانوی منزل محسوب میشد ولی حق به عهده مرد بود. «چکر زن» نقطه مقابل «پادشاه زن» بود. و از خانواده پایین تر و فقیرتر بود که بیشتر خدمت کاری میکرد و به پادشاه زن یاری میرساند.
او تمام تلاش خود را میکرد که به مقام «پادشاه زن» ترقی کند، در غیر آن تا آخر عمر خدمت کاری میکرد، شوهر وظیفه نداشت که مانند پادشاه زن، چکر زن خود را تا آخر عمرش نگه داری کند و یا فرزندان دختر او را در خانه بپذیرد^[۲۴].»
۲- ازدواج استقراضی
«ازدواج استقراضی را ازدواج «عاریتی» مینامیدند. بدین معنا بود که یک زن شوهردار مدتی با مرد دیگری زندگی میکرد. در ازدواج استقراضی از لحاظ قانون آن زمان تنها رضایت شوهر اول زن لازم بود که همسر خود را برای مدتی به مرد دیگری قرض بدهد در این معامله زن هیچ اختیار به رد چنین تعهدی نداشت، فقط مانند کالای بود که میتوانست، در اختیار هر کسی باشد. جالب تر این که کودکان که حاصل ازدواج استقراضی بود، متعلق به شوهر اول زن بود و شوهر دوم زن که پدر اصلی کودکان محسوب میشد، فقط تا زمانی که مدت زمان ازدواج استقراضی تمام نشده بود، از کودکان سرپرستی میکرد، بعد از ختم مدت زمان، زن و کودکان حاصل از ازدواج استقراضی را به منزل شوهر اول میفرستاد^[۲۵].»
۳- ازدواج با محارم
جامعه ایرانی باستانی، ازدواج با محارم را به بهانهی حفظ پاکی نسب و خون خانواده جایز میشمرد. از «بطریق ماربها» یکی از ایرانیان عصر انوشیروان، چنین نقل شده است: «عدالت خاصه پرستندگان «اهورا مزدا» به نحوی جاری میشود که مرد مجاز است با مادر و دختر و خواهر خود مزاوجت کند».
او مثالهای را که زرتشتیان برای تقدیس این عمل روایت میکردهاند، متذکر میشود^[۲۶].»
۲-۵- طلاق زن در ایران باستان
در ایران باستان طلاق به معنای امروزی وجود نداشته، «در واقع زن حق طلاق گرفتن را نداشت و زمانی که شوهرش او را نمیخواست، او را اختیار میداد که به طور مستقل خود را اداره کند. در این صورت زن میتوانست، شوهر دوم اختیار کند، اما زن مطلقه محسوب نمیشد، فقط اجازه مییافت که ازدواج دیگر نماید^[۲۷].»
در ازدواج جدید زن «خدمتکار» همسر تازهی خود بود، «فرزندان که در ازدواج تازه و در مدت حیات شوهر اولش به دنیا میآمد، متعلق به شوهر نخستین بود. بنابراین زن همچنان تحت سرپرستی و قیمومیت شوهر اول باقی میماند^[۲۸].»
۲-۳- سیمای زن در شاهنامه فردوسی
زن در شاهنامه دارای مقامی بلند و ارجمند است و در جای جای شاهنامه ستایش میشود. زنانی که در شاهنامه حماسه میآفرینند کمتر از مردان نیستند. در واقع از لحاظ جنسی، با مرد فرق دارند، اما از لحاظ روحیه و شجاعت و وفاداری چون مردان استوار و پا برجا هستند. برای همین «زنان به تبع مردان اعتباری دارند و برترین زنان، مردانهترین آنان است … و مردانگی فضیلتی است که زنان بزرگوار از آن بهرهای دارند و یا از زن و مرد، آنان که از مردانگی بهره مندند بزرگند.^[۲۹]»
فردوسی این بلند آوازه ترین حماسه سرای یکی از معدود کسانی است که در پهنهی ادب فارسی به زن نگاهی مثبت دارد. گاه او را تا مقام فرشتگان بالا میبرد و مظهر خوشبختی میداند^[۳۰]. در دور اندیشی و پارسایی و عقل و درایت و دلاوری و تیز هوشی همچون مردان مورد ستایش قرار میگیرد^[۳۱].
یکی از مشهورترین زنان شاهنامه فرانک مادر فریدون همسر آبتین است. مادری فداکار که فرزند خود، فریدون را از دست ضحاک ظالم و ستمکار میرهاند.
تهمینه مادر سهراب و همسر رستم پهلوان، زنی مهربان و پر عاطفه است. مادری که پس از مرگ فرزند تنها یک سال دوام میآورد.
یکی از زنان پهلوان و دلیر شاهنامه گرد آفرید خواهر هجیر و دختر گژدهم است. دختری زیبا که برای نجات سپاه و دژ سپید لباس مردان میپوشد و دلیرانه به جنگ سپاه تورانی به فرماندهی سهراب میرود و با سیاستی هوشمندانه از چنگ سهراب فرار میکند.
رودابه همسر زال و مادر رستم از دیگر زنان شاهنامه است. که وقتی با مخالفت در ازدواج با زال روبرو میشود، بر تصمیم خود پا فشاری میکند و دلیل عشق خود را مردانگی زال بیان میکند و سفیدی موی او را بی اهمیت میداند. رستم در جنگ با اسفندیار از مادر خود رودابه نیز نام میبرد و به وجود او میبالد. و در این راه یاوری مهربان و کاردان او را همراهی میکند: مادرش سیندخت.
مهراب به شدت نگران و خشمگین است. میترسد که سام و منوچهر به خاطر عشق رودابه و زال به کابل هجوم آورند. هر چه خشم دارد بر سر زنش سیندخت میریزد. سیندخت زنی است مدیر و فداکار. او خشم شوهر را درک میکند و درد او را درد خود میداند. سیندخت با این احساس نسبت به شوهر، از مهراب میخواهد که نگران نباشد و کار را به دست او بسپارد. مهراب میپذیرد. سیندخت سوار اسب پیش سام میرود، سام این فرستاده را- با آنکه زن است- با کمی تامل میپذیرد. سیندخت با سام به مذاکره مینشیند. سیندخت نظر سام را به ضرورت حفظ صلح جلب میکند.
سام هنوز نمیداند که این زن کیست و آنگاه که پی به حقیقت میبرد با او محبت فراوان میکند، سیندخت نخستین شهبانوی برازندهی شاهنامه است. آمیزش خردمندی و وقار با عواطف زنانه و مادرانه در شخصیت این زن به راستی تحسین برانگیز است. او در نهایت زیرکی و کاردانی کار عشق دختر خویش رودابه را با زال، جهان پهلوان ایرانی به سامان میآورد. زنی چیره زبان و برخودار از توانایی در رام کردن شوی سرکش و آتشین مزاج خویش است.
در شاهنامه رابطه پهلوانان با زنان چنین است که آنها زن را صاحب شخصیت میشناسند. یکی از ازدواجهای سیاسی شاهنامه ازدواج سیاوش با فرنگیس است. فرنگیس بعد از کشته شدن شوهر از فرزندش کی خسرو مراقبت میکند و به تربیت او میپردازد.
یکی دیگر از زنان شاهنامه همای است وی نخستین زن در شاهنامه است که به حکمرانی دست مییابد. او سی و سه سال پادشاهی میکند سراسر عدل و دادگری.
ولی چنان بر قدرت دل میبندد که دیگر جایی برای مهر مادری باقی نمیگذارد و فرزند را پنهانی به آب میسپارد.
دختران شهر کجاران شاهنامه زنانی هستند زیبا و پر تلاش که از دسترنج خود روزگار میگذرانند و شغل آنها ریسندگی است.
فردوسی از همسر انوشروان که زنی مسیحی است با وجودی که هم آیین ایرانیان نیست به نیکویی یاد میکند.
یکی از زنان مشهور شاهنامه سودابه دختر شاه هاماوران است زیبا، بلند قامت چون سرو، گیسو کمند و دهانی پر از در.
سودابه برخلاف میل پدر و به خاطر برقراری صلح با کاووس ازدواج میکند و حتی با تهدیدهای پدر هم همسرش را ترک نمیکند.
او عاشق ناپسری خود سیاوش میشود سیاوش، از نظر زیبایی و خردمندی، چیره زبانی، هوشیاری و بینادلی گوی سبقت را از همگان ربوده است او در واقع نقطه مقابل کاووس شاه که پیرمردی بدخلق است میباشد.
سودابه در راه رسیدن به هدف خویش از سیاست دوگانه ترغیب و ارعاب بهره گرفت. از یک سو وی را به پادشاهی پس از پدر دلگرم داشت و از سوی دیگر تهدید کرد که او را از چشم شاه خواهد انداخت.
سیاوش تمنای سودابه را رد کرد و دلیل آورد: «چنین با پدر بی وفایی کنم؟» و سودابه با مکر و حیله گناه را به گردن سیاوش انداخت.
سودابه برای رسیدن به او دست به حیله و نیرنگ میزند و این نیرنگها باعث نابودی سیاوش میشود. سیاوش به توران زمین میرود و در همان جا بیگناه کشته میشود و در نهایت رستم انتقام او را از سودابه میگیرد:
و چنین است که داستان سودابه که با وفاداری آغاز شده بود با بدفرجامی ناشی از هوس گناه آلود به پایان رسید. فردوسی در مقابل خیانت سودابه که باعث کشته شدن سیاوش است دو بیت سروده است که در آن زنان بد کنش نکوهش شدهاند:
بگیتی بجز پارسا زن مجوی زن بد کنش خواری آرد بروی
زن و اژدها هر دو در خاک نه جهان پاک از این هر دو ناپاک به
با توجه به داستانهای شاهنامه یکی از برجسته ترین خصوصیات زنان ستودهی شاهنامه آزادگی، عفت و فداکاری آنان است و این نکته بسیار مهم که زنان گام اول را در ابراز عشق بر میدارند و تا پایان به مرد محبوب خود وفادارند (مانند تهمینه).
در میان زنان شاهنامه فقط دو مورد خیانت به چشم میخورد یکی سودابه و دیگری گردیه خواهر بهرام چوبین.
در شاهنامه فردوسی چهرهی زنان پاک و روشن است سرشار از فداکاری و گذشت، پر از پند و نصیحت زنان شاهنامه (سیندخت، تهمینه، گرد آفرید، رودابه …) زنانی به تمام معنا هستند؛ اینها هم دلیر و شجاع هستند و هم ظرافتها و خصوصیتهای زنان را دارا هستند.
۲-۴- زن در اساطیر ایران