هدف از این این شاخص فراهم آوردن وسیله ای برای برنامه های امنیت غذایی می باشد تا آنها براحتی تاثیر برنامه های خود روی مولفه دسترسی به مواد غذایی را اندازه بگیرند. درک و اندازه گیری تاثیر برنامه ریزی روی مولفه تغذیه ای نیز به همین مقدار مهم بوده اما بهتر است توسط ابزارهای اندازه گیری دیگری از قبیل شاخص های تن سنجی انسان انجام شوند. یکی از این جنبه های استفاده سوال از کیفیت تغذیه ای است. در چهار چوب از شاخص مقیاس ناامنی دسترسی غذایی خانوار، سوالات مرتبط به کیفیت غذا بطور مستقیم به کیفیت تغذیه اشاره نمی کنند. این پرسش ها بیشتر تلاش به کسب احساس و آگاهی خانوار از تغییرات در کیفیت رژیم غذایی آنها بدون توجه به ترکیبات مغذی دارد.( در واقع یک تغییر از برنج به ذرت اگرچه از لحاظ کیفیت غذایی فرقی ندارند اما ممکن است برای خانواده یک کاهش در کیفیت محسوب شود).

تلاشها برای اندازه گیری میزان ناامنی غذایی بعضی اوقات متکی به شاخص استراتژی مقابله شده اند. در این شاخص سوالاتی از یک خانوار برای افزایش منابع خود، از قبیل گرفتن وام به همراه سوالاتی در مورد استراتژی های مقابله مربوط به مصرف از قبیل یکسری از غذاها یا کمتر خوردن غذاهای دلخواه گنجانده شده است در اینجا به یکسری از تفاوتهای دوشاخص اشاره می کنیم که به شرح زیر میباشد :
۱) به منظور ساخت یک مقیاس دقیق، تمام سوالات در مقیاس باید بازگو کننده یک بعد آماری باشد (تک بعدی)، حتی اگر این پدیده (منظور، ناامنی غذایی(مربوط به دسترسی) است) چند بعدی باشد . اما سوالات شاخص استراتژی مقابله تمام ابعاد امنیت غذایی را در بر میگیرد.
۲) سوالات پیرامون استراتژی های افزایش منابع در مورد محدودیت های منبعی و دسترسی خانوار هستند که این تمام استراتژی های مقابله قابل دسترس برای همه خانواده ها نیست (وام گرفتن برای اکثر خانواده هایی که درگیر ناامنی غذایی هستند ممکن نبوده و حتی امکان قرض گرفتن نیز وجود ندارد). لذا پاسخ به این سوالات گمراه کننده هستند زیرا پاسخ منفی لزوما نشان دهنده امنیت غذایی خانوار نمی باشد. برای مثال یک خانواده که در امنیت غذایی بالایی قرار دارد و نیاز به وام گرفتن ندارد و خانواده ای که حتی نمی تواند پول قرض کند هر دو به سوال در مورد دریافت وام پاسخ منفی می دهند حتی اگر خانواده دوم از خانواده اول در ناامنی غذایی بسیار بیشتری به سر می برد.
۳) انواع استراتزی های مقابله ای که خانواده ها به آن متوسل می شوند و همچنین درجه ای که این استراتزی ها متحمل می شوند در فرهنگ ها و کشورها بسیار متفاوت هستند واین تعیین یک راهکار فراگیر برای طرح سوالات مربوط در این زمینه را مشکل می کند.
این استراتژی ها به هر حال در بدست آوردن جزئیات شفاف تر از تجربه ناامنی غذایی در هر زمینه ای شایان توجه هستند. اما شاخص مقیاس ناامنی دسترسی غذایی خانوار منحصرا در بحث مقیاس دسترسی به مواد غذایی انجام می شود . یک آزمایش از این شاخص و تاثیر آنها بر روی خانوار درگیر ناامنی غذایی باید بخشی از هر برنامه ارزیابی امنیت غذایی اولیه باشد. این چنین شاخصی ممکن است برای تمرکز برنامه بر رویشان مناسب بوده تا بتوان توان خانواده ها را افزایش داد و همچنین بتوان تغییرات در وضعیت امنیت غذایی خانوار را به نمایش در آورد.
سوالات عمومی شاخص مقیاس ناامنی دسترسی به مواد غذایی خانواده (HFIAS)
هر کدام از سوالات موجود در جدول زیر برای دوره ای ۴ هفته ای (۳۰ روزه) گذشته پرسیده شده اند یا به عبارتی آیا شرایط موجود در سوال در ۴ هفته گذشته رخ داده یا نه (بله یا خیر) . اگر پاسخ دهنده به یک سوال جواب ” بله ” دهد سوال دیگری در مورد تعداد تکرار آن اتفاق می پرسد تا شخص جواب دهد که آیا آن اتفاق به ندرت (یک یا ۲بار) ، بعضی اوقات ( ۳ تا ۱۰ بار) و یا اغلب ( بیشتر از ۱۰ بار) در ۴ هفته گذشته رخ داده است.
به عنوان مثال:
۱) در چهار هفته گذشته، آیا شما در مورد کمبود مواد غذایی خانوادتان نگران بودید؟
۰ = خیر (پرش به سوال ۲Q)
۱ = بله
۱.الف) هر چند وقت یکبار این اتفاق می افتد؟
۱ = به ندرت (یک یا دو بار در چهار هفته گذشته)
۲ = گاهی اوقات (سه تا ده بار در چهار هفته گذشته)
۳ = اغلب (بیش از ده بار در چهار هفته گذشته)
جدول۵-۱- سوالات عمومی شاخص مقیاس ناامنی دسترسی به مواد غذایی خانواده (HFIAS)