در این زمینه لازم به ذکر است که تا آواخر سال ۱۹۷۰ بر اساس تقکیک کار فعالیت های مختلف به صورت تفکیک شده انجام می شد. ولی کم کم بین فاصله سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ فعالیت­های مختلف در قالب مشاغل، در هم ادغام و مشاغل جامع ایجاد شد و پس ازآن از اواخر ۱۹۸۰ تا سال۱۹۹۰ اوج شکل گیری تیم های کاری عملیاتی در سطوح مختلف سازمان بود. از دهه ۱۹۹۰ به بعد تقریبا ۷۸% کار سازمان­ها بر اساس کار تیمی انجام می شد(سلطانی، پورسینا، ۱۳۸۴: ۷۹). موضوع تیم و کارِ تیمی در جامعه شناسی و تا حدی روان شناسی درخور بحث است. تلاقی این دو زمینه، در روان شناسی اجتماعی است که بیشترین بحث­ها درباره تیم در آن صورت گرفته است (مداحی، ۱۳۶:۱۳۹۰). همکاری و همیاری افراد بشر با یکدیگر پیشینه­ی از بدو آفرینش انسان داشته وچنین اندیشه­ای با رویارویی انسان­ها با مسائل و مشکلات طبیعی تقویت و توسعه یافته و نهادینه شده است (شکیبا مقدم، ۱۳۸۵). به عبارت دیگر، گرایش انسان به همکاری و کار تیمی به سبب رفع نیازهای اساسی و تأمین زندگی سالم اجتماعی می باشد (کوهی، ۷:۱۳۸۸). مطابق تاریخ نگاری­های موجود در ادبیات سازمانی اولین گروه کاری سازمان یافته را می­توان در فروشگاه بزرگ قبلی در بوستون^[۸۷] ۱۸۹۸ یافت. در آن زمان انقلاب صنعتی به فرایندهای کار و شیوه های تولید بر مبنای وظایف انفرادی و نقش­های تخصصی تاکید داشت وتولید انبوه بر فلسفه یک فرد، یک شغل متکی بود و به همین دلیل گروه ­های کاری دیر پا گرفتند اما با گسترش نظریه­ های نوین وتاکید بر مشارکت و تصمیم گیری جمعی، مفهوم گروه سازی و تشکیل گروه ­های پویا برای بهره­وری بیشتر، رسیدن به اهداف، غنی سازی سازمانی و آموزش رفتار مدنی واجتماعی شدن و.. مطرح گردید (نادرُی، آتشپور، ۱۳۸۷ :۲۶۱). در یکی دو دهه ی اخیر، بسیار بر اهمیت کار تیمی برای موفقیت سازمان­ها در کنارعوامل فردی و سازمان تأکید شده همین امر باعث شده مطالعات زیادی در این زمینه صورت­گیرد (سیما اصل و همکاران، ۱۷:۱۳۸۹).

قرن بیست و یکم از هزاره سوم، به عنوان عصر پسامدرن، طلیعه دار بهره گیری وسیع از گروه ها وتیم های کاری است. در این روند خود کنترلی، خود مدیریتی روز به روز قوی­تر و متداول­ترمی­شود (حسینی واحمدی، ۳۲:۱۳۶۴). در دو دهه اخیر، سازمان­ها به طور معناداری تغیر کرده ­اند، دارای ویژگی­های از یک طرف غیر متمرکز و از طرف دیگرجهانی هستند و با بهره گرفتن از تکنولوژی­های اطلاعاتی و رهبری کار خود را تسهیل می­ کنند یکی از این تغیرات، تغیر از کار به صورت انفرادی به کار تیمی است (اندرسون، برچ^[۸۸]،۲۰۰۳، ترجمه نادری، آتشپور، ۲۷۶:۱۳۸۷). شاید نمونۀ بارز کار تیمی در قرآن کریم، همکاری هارون با موسی (ع) باشد، آنجا که از محضر الهی مسئلت می­ کند که هارون (ع) را به منزلۀ همراه و کمک او برای ماموریت دعوت به توحید بفرستد. در قلمرو علم و پژوهش­های علمی، ابتدای عمر بشر به کار فردی در کسب دانش گذشت، اما با گسترش دامنۀ علم و سپس تخصصی شدن آن، ارتباطات نیز ضرورت وگسترش می­یابند. نیاز به همکاری از جانب تخصص­های دیگر از یک سو و لزوم به پایان رساندن سریع­تر طرح­ها و پژوهش­ها ازسوی دیگر، ضرورت گرایش به گروه را آشکارترساخت.با این همه، آمار کار گروهی در جامعۀ ایرانی بسیار پایین است. در کشور ما این مسئله بدان گونه که می­بایست جا­نیفتاد و کار گروهی ضعیف جلوه کرده و هم اکنون نیز چندان هواخواه ندارد (مداحی، ۱۳۳:۱۳۹۰). علاوه بر رشد و گسترش تیم­های کنترل کیفی در ژاپن، دو حادثه دیگر باعث شد که تیم­های کاری بطور وسیع مورد استفاده قرارگیرند. این دو حادثه نتایج مطالعات هاثورن(ظهور مکتب روابط انسانی در مدیریت) و تجربیات اروپائیان از گروه ­های مستقل کاری بود. تا قبل از آن تیم های کاری صرفاً در حوزه ­های ورزشی و نظامی مورد استفاده قرارمی گرفتند. بعد از آن دو حادثه کم کم شوق استفاده از تیم­های کاری فروکش کرد تا این که در دهه ۱۹۸۰ تیم­های کاری مجدداً توجه صاحب نظران را به خود جلب کرد و تحقیقاتی دراین زمینه به ثمر رسید(حبیبی، ۱۳:۱۳۸۳). تیم­ها به منزله ابتدایی ترین واحدهای سازمان به حساب می­آیند و کار تیمی قبل از صنعتی شدن، یکی از اجزای اساسی اقتصاد خانگی محسوب می­شد. همه اعضای خانواده مجبور بودند یا در مزرعه یا در عرصه صنعت آن زمان کار کنند(رضایی، ۱۵:۱۳۸۸).
۲۱-۲٫ خصوصیات کلیدی تیم­ها
از دیدگاه تامپسون^[۸۹] (۲۰۰۲) برای تیم­ها پنج خصوصیت کلیدی تعریف می­ شود.
نخست؛ تیم ها برای دستیابی به یک هدف مشترک به وجود می­آیند، تیم ها خروجی­هایی تولید می­ کنند که اعضاء مسؤولیت جمعی در قبال آن داشته و به صورت جمعی پاداش می­گیرند.
دوم؛ اعضای تیم برای دستیابی به اهداف مشترک به یکدیگر وابسته­اند، و به هم وابستگی نشانه کار تیمی است.
سوم؛ تیم در طی زمان، نسبتاً پایدار است. در طول یک مدت زمان طولانی که برای رسیدن به اهداف کفایت می­ کند اعضای تیم از ثبات برخوردار هستد.
چهارم؛ اعضای تیم قدرت و اختیار مدیریت کار خود و فرایندهای درونی کار تیم را دارا هستند. اعضای آنها قادرند شیوه ی انجام کار خویش را مشخص کنند.
در نهایت تیم­ها در زمینه­ یک سیستم بزرگتر اجتماعی فعالیت می­ کنند. آنها در یک سازمان بزرگتر و در کنار سایر تیم ها کار خود را انجام می­ دهند و به علاوه اغلب برای جذب منابع به محیط خارج از تیم وابسته هستند و البته این رابطه متقابل است ( حقیقی فرد و همکاران، ۲۵:۱۳۸۷-۲۲).
۲۲-۲٫ اصول انجام کار تیمی
۱-۲۲-۲٫ برداشت
همگروه خود را نه به چشم رقیب، که به چشم کسی ببینید که در مساعی با شما شریک است. اعضایی که به تشریک مساعی اهمیت می­ دهند، سعی دارند یکدیگر را تکمیل کنند و این را به رقابت با یکدیگر ترجیح می­ دهند. آنها خود را گروه واحدی می دانند که با هم همکاری می کنند و هرگز اجازه نمی دهند رقابت در جمع آنها به حدی برسد که به کار گروهی لطمه بزند.
۲-۲۲-۲٫ نگرش
برای آنکه تشریک مساعی را جایگزین رقابت کنید، باید سوء ظن را کنار بگذارید و در مقام حمایت از یکدیگر بر آیید.
۳-۲۲-۲٫ کانون توجه

به جای خود، به تیم توجه کنید.

۴-۲۲-۲٫ نتایج
وقتی با همکارانتان تشریک مساعی می­کنید می توانید کارهای بزرگی صورت بدهید. اما اگر به تنهایی کار کنید، بسیاری از پیروزی­ها دست نیافتنی باقی می­مانند تشریک مشاعی دارای تاثیری مضاعف است بطوری که نه تنها شما، بلکه سایر اعضای گروه از مهارت­ های خود بهتر استفاده می­ کنند (ماکسول،ترجمه قراچی داغی، ۳۷:۱۳۸۵).
گروهی از افراد وقتی تشکیل یک تیم می­ دهند که نسبت به تحقق اهداف عملکرد سطح بالای تیم متعهد می شوند. بدون توجه به اهداف عملکردی، گروه­ ها هرگز به شکل تیم­ها در نمی­آیند. ازاین رو رهبران سازمان­ها می­توانند عملکرد تیم را از طریق ایجاد یک اخلاق عملکرد قوی، به جای صرف برپایی محیطی که تیم را ترقی می­دهد، پرورش دهند. یک ویژگی کلیدی تیم­های دارای سطوح بالا، انضباط است(کاتزنبرگ و اسمیت،۱۹۹۳، ترجمه لحافی و همکاران، ۲۹:۱۳۹۰).
۲۳-۲٫ تقسیم تیم های کاری
امروزه کار تیمی در سازمان­ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. اصولا کار تیمی برای سازمان­ها ایجاد وفاداری، پاسخ به نوآوری، انعطاف پذیری و کارائی را به ارمغان می ­آورد. انجام کار تیمی و تعامل در تیم را می توان به عنوان اهرمی برای هم افزایی توانایی­های افراد دانست که با آموزش مهارت­ های کار تیمی می­توانند از مزایای آن بهره­مند شوند به نظر می­رسد بین مهارت­ های کار تیمی افراد و عملکرد آنان همبستگی معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، عملکرد در افرادی که از مهارت­ های کار تیمی بالاتری برخوردارند بیشتر است (آرامون و همکاران، ۵۶:۱۳۸۸). تیم­های کاری را بر اساس خصوصیات­شان می­توان تقسیم بندی کرد: که یکی از معروفترین تقسیم بندی­ها، تقسیم بندی کولی^[۹۰](۱۹۰۹) که تیم­ها (گروه­ ها) را به صورت گروه ­های اول و دوم تقسیم بندی کرد.
گروه اول: گروه های کوچک با صمیمیت و انسجام زیاد هستند که اکثرا به صورت غیر رسمی تشکیل می­شوند. و مشارکت بین اعضاء، احساس وفاداری و ارزش_های مشترک بین آنها قوی است. مانند خانواده، هم بازی­ها، همکلاسی، وگروه های کاری با سابقه؛ روابط در این گروه­ ها به صورت افقی است و امکان تعامل بین اعضا وجود دارد.
گروه دوم: گروه های رسمی هستند که برای انجام کار شکل می­گیرند. در این گروه­ ها، انسجام بین اعضا وصمیمیت کم­تر بوده و درک متقابل اجتماعی میان آنها ضعیف است و بیشتر دارای روابط رسمی، خشکی و منطقی هستند. در این گروه­ ها روابط کوتاه وموقتی است و روابط ظاهری هستند مانند همکاری یک اداره که روابط میان اعضا در آنها به صورت عمودی است. گروه­هایی که در دسته دوم قرار می گیرند می­کوشند تا برخی از ویژگی­های مثبت گروه های اول را در گروه خود عملیاتی کنند. با اتکا به این خصوصیات مثبت می­توان گروه ­های دوم را افزایش داد. مقایسه گروهای اول و گروه های دوم ( سام آرام، ۱۳۸۳ به نقل از احمدی و حسینی، ۳۳:۱۳۹۰).
جدول(۲-۲) مقایسه گروهای اول و گروه ­های دوم از نظرکولی